Er is altijd veel aandacht als koning Willem-Alexander en koningin Máxima op staatsbezoek gaan. Het levert prachtige plaatjes op en de bedrijven die meereizen in de handelsmissie zijn maar wat blij, omdat de komst van de koning en koningin ook extra aandacht voor hun betekent. De beelden van ons koningspaar in verre landen – en misschien wel het meest die van Máxima in een prachtige jurk en met schitterende juwelen – spreken tot de verbeelding. Gek is het dat er veel minder aandacht is voor staatsbezoeken die in eigen land plaatsvinden. Begin november was het de beurt aan de Italiaanse president Sergio Mattarella, die een kleine tour door ons land maakte tijdens zijn staatsbezoek. Terwijl hij met groot ceremonieel werd ontvangen op de Dam in Amsterdam, toch wel het bekendste plein van Nederland en er een groots staatsbanket werd gehouden, lijken zulke bezoeken vaak geruisloos voorbij te gaan. Uitgezonderd voor de mensen die op of rond de Dam wonen of daar moeten zijn: door omleidingen en afzettingen ervaren zij wel het nodige door het bezoek. Want die tram is erg vervelend onder het slaapkamerraam van een president. Wat veel mensen, zelfs Amsterdammers, vaak ontgaat, is dat het Paleis op de Dam nog echt een paleis is. Het is vooral bekend als museum en als plek waar af en toe eens een prijsuitreiking is. Maar wie wel eens een bezoekje heeft gebracht voor een rondgang door het gebouw uit 1655, ziet behalve heel veel marmer ook flink wat empiremeubilair. Deze Franse stijl stamt nog uit de tijd dat Lodewijk Napoleon Bonaparte de baas was in ons land en van het stadhuis een paleis maakte, voor hem en zijn vrouw als koning en koningin van Holland. En tussen al die meubels die je er vandaag de dag ziet staan, zijn ook een aantal bedden. En hoewel het niet in de audiotour verteld wordt, worden ze nog daadwerkelijk gebruikt. Onder meer door ons koningspaar, als ze toevallig eens op het paleis slapen, maar vooral door hun gasten, staatshoofden van heinde en verre. Doordat we als bezoekers de badkamers niet te zien krijgen, oogt het als een museaal vertrek. Maar het is niet voor niets dat het paleis vaak al een paar weken gesloten is voor rondleidingen, voordat een staatsbezoek begint. Alle plexiglazen platen om bezoekers op afstand te houden, de bewegwijzering en informatiebordjes moeten opgeruimd worden, zodat in een leeg paleis kan worden verbouwd: van museum naar paleis. Grote tafels worden in de Burgerzaal met grote precisie, met behulp van speciale maatstokken en lasers, opgedekt met het mooiste goud, zilver, glaswerk en Delfts blauw. Maar ook in de kamers waar bezoekers normaal alleen even binnen mogen gluren gebeurt nog het een en ander. TV’s worden er ingereden, badjassen opgehangen, fruitschalen en bonbons klaargezet. Matrassen en beddengoed wordt vervangen voor comfortabeler exemplaren, zoals men van een luxe hotel zou mogen verwachten. Want een paleis is eigenlijk niets meer dan een luxe hotel, waarbij het bedienend personeel onder meer lakeien en kamerdienaren zijn en de hotelmanager de hofmaarschalk is. En ook al zal Michelin het paleis nooit beoordelen, de koks en patissiers hebben hun sporen verdiend in de beste restaurants en ontvingen daadwerkelijk sterren en andere prijzen. Een ander groot verschil is dat de rekening niet bij de gasten terecht komt en dat er ook geen fooi wordt verwacht. Toch kun je het zelfs hier niet iedereen naar de zin maken. Dat bleek wel toen dit voorjaar de president van India op staatsbezoek kwam, samen met zijn hele gevolg. Op de eerste avond werden de mooiste gerechten geserveerd, vier gangen geïnspireerd door de Nederlandse en Indiase keuken. Toen alle gasten naar huis waren, bleef het Indiase gezelschap over. Ze maakten het gezellig in de pantry’s, de kleine keukentjes die tussen de appartementen in zijn verstopt. Zo rond middernacht geurden de curry’s door de gangen. De Indiase gasten hadden alle waterkokers uit het hele paleis bij elkaar verzameld, om daarin rijst te koken en hun honger te stillen. Want zelfs op het paleis is blijkbaar nog geen kok gevonden, die koken kan naar alle monden…
Reageer