Roddelen royals ook?

Ieder land krijgt de koning en koningin die ze verdienen. Ik hoor het iemand zeggen in het publiek op de markt van Brussel tijdens het staatsbezoek van Willem-Alexander en Máxima vorige week. Ons koningspaar staat gebroederlijk naast dat van hun op het balkon van het stadhuis. ‘Máxima! Máxima! Máxima!’ Het moet wat ongemakkelijk zijn voor het viertal op het balkon, lijkt me zo. Niemand die om Filip roept of Mathilde. Ik heb de twee koningsparen drie dagen van nabij kunnen observeren tijdens het bezoek. Op de grootse avonden van staatsievertoon, zoals het staatsbanket, of op bezoekjes die de koninginnen afzonderlijk van hun mannen hebben afgelegd. Wat vooral opvalt: Máxima en Mathilde mogen elkaar graag. Ze praten honderduit. Of is het vooral Máxima die aan het woord is? Met een collega bedenk ik waar de twee het over zouden hebben. Voorafgaand aan het diner schudt het koninklijk kwartet talloze handen van de mensen die mee-eten. Soms zullen Máxima en Mathilde het vast hebben over de gast die voorgesteld zijn. ‘Het bespreken van karakters van anderen’, zou je het keurig kunnen omschrijven. Maar het zou me niets verbazen als – tussen 135 handen door – er vooral een lopend gesprek wordt gevoerd, dat steeds wordt onderbroken door een hand. ‘Ja, onze middelste wordt volgende week achttien dus we vieren… – dag meneer Vermeulen, leuk om u hier te zien. Ja, dank u wel, vandaag is het Jan Taminiau, maar morgen draag ik weer iets van Natan – … dus mocht je zaterdag tijd hebben, dan zou het leuk zijn als je ook – dag mevrouw, hoe maakt u het?’ Sommigen vonden het opvallend om de twee koninginnen Frans met elkaar te horen spreken. Het verbaast mij eerlijk gezegd niet. Tijdens VN-reizen aan onder meer Senegal en Marokko merkte ik ook al hoe vloeiend ze in de Franse taal is. Ook Mathilde voelt zich in het Frans comfortabeler dan in het Nederlands en ik heb de indruk dat dat voor Máxima ook geldt. Het is ook niet gek, het Frans ligt dichter bij het Spaans. De twee praten honderduit, ook als ze na afloop koffie drinken in een sprookjesachtige serre vol tropische planten. Willem-Alexander en Filip mengen onder de gasten, terwijl M&M niet bij elkaar zijn weg te slaan. Toch zijn de twee uit een compleet ander hout gesneden, net zoals de koningen dat zijn. Filip is timide, Willem-Alexander joviaal. Zijn grappen gaan soms wat ver en zijn ongemakkelijk voor Filip. Tegen een vrouw aan tafel: ‘U was extreem duidelijk, maar we hebben gewoon niet geluisterd.’ Misschien kwam toen de rebelse jongen in Willem-Alexander naar boven. Ik kan het me wel voorstellen als je drie dagen moet optrekken met een collega als Filip. Bij het volksbad – zo noemen ze in België het ontmoeten van de menigte – valt het ook op dat Filip wat afstand van zijn collega houdt. Door het geven van twee handen tegelijk is hij er sneller doorheen. En als hij te dicht bij collega WA zou blijven, zou hij wellicht óók slachtoffer van selfies worden. Niets voor hem. De mensen die ik spreek, zijn vol lof over Willem-Alexander en Máxima. Zo uitbundig, joviaal. Maar ruilen? Dat willen ze niet. Het zou niet werken, denkt men. Mathilde zit vol empathie en is een geboren koningin. ‘Ze heeft maar één gezicht en speelt geen rol, zoals jullie koningin dat wel doet,’ zegt een van de Vlamingen. Toegegeven, Mathilde is van adel, is stukken minder uitgesproken dat onze Máxima. Zoals de Belgen zelf ook minder uitgesproken zijn dan wij ‘Hollanders’. De twee vorstinnen dragen dan wel allebei kleding van Natan, soms zelfs vrijwel identieke stukken, ze drágen het anders. Dat zegt ook Edouard Vermeulen, hoofd van het modehuis. Máxima is wat gedurfder, onder meer in kleuren. Maar dat is niet het Nederlandse, maar de latina in haar. Ze komen misschien wat saaier over, het Belgische koningspaar, ik ben ze na drie dagen wel meer gaan waarderen. Waar Máxima zelf meer op de voorgrond staat, zie ik hoe Mathilde haar man soms moed inspreekt. Kleine, lieve momentjes om haar man de power te geven. Waar wij ‘Je Maintiendrai’ hebben staan als wapenspreuk – ik zal handhaven – hebben de Belgen ‘L’Union fait la force’. Eendracht maakt macht. Het Belgische koningspaar is de vleesgeworden wapenspreuk om de verdeelde Belgen bijeen te houden. Hún populariteit is de laatste jaren omhooggeschoten…