In België is aan het licht gekomen dat hun prins Laurent en zijn zus prinses Astrid niet meer ‘Van België’ als achternaam hebben, maar ‘Van Saksen-Coburg’. Net zoals hun halfzus, prinses Delphine. Het is in een in vergetelheid geraakt besluit van 2015 al bekrachtigd, maar nu kwam het door een statutenwijziging pas aan het licht. Laurent, de brompotprins van België, is er niet over te spreken. Hij de nieuwe achternaam maar niets. ‘Want wij heten von Sachsen-Coburg, en niet “van”. Maar bon, dat staat dus niet zo op onze identiteitskaart. Blijkbaar mag de politiek dat allemaal zo beslissen.’ Van oorsprong is de Belgische koningsfamilie inderdaad een Duitse. Ook de Britse royals heetten Saxe-Coburg and Gotha, tot koning George V in de Eerste Wereldoorlog de familienaam naar Windsor liet aanpassen, om de banden met Duitsland te verbreken. Voor Laurent en zijn familie is het hooguit wat ongemakkelijk. Alleen de rechte lijn van het koningshuis, de huidige, voormalige en toekomstige staatshoofden en hun partners, blijven Van België heten. Het betekent ook dat voor de broers en het zusje van kroonprinses Elisabeth hun familienaam wijzigde. Toch is het misschien wat minder ingrijpend dan wat in andere landen gebeurt. Want in België zijn en blijven ze allemaal prins(es). Enkele jaren geleden besloot koning Carl Gustaf van Zweden zijn kleinkinderen hun prinselijke titels te ontnemen, behalve de kinderen van kroonprinses Victoria, als rechte lijn van het koningschap. De situatie in Denemarken is nog een stuk schrijnender. Daar leek prins Joachim met een persbericht van het paleis te hebben moeten vernemen dat zijn kinderen per 1 januari 2023 geen prins of prinses meer zijn, maar slechts graaf of gravin van Monpezat. Voor hun bestwil, vond koningin Margrethe, die begrijpt dat deze vier kleinkinderen zelf hun kostje zullen moeten gaan verdienen. Daarbij zou een prinselijke titel alleen maar in de weg staan. Maar het zorgde voor zoute tranen in het gezin van Joachim. Die was wel betrokken in gesprekken daarover, maar dat het voor zijn moeder al zo in kannen en kruiken was, dat wist hij niet. ‘Het is mijn plicht en mijn wens als koningin om ervoor te zorgen dat de monarchie zich blijft aanpassen aan de tijd,’ zei Margrethe toen de commotie de internationale media haalde. ‘Deze aanpassing zie ik als een noodzakelijke waarborg voor de toekomst van de monarchie. Ik heb mijn beslissing genomen als koningin, moeder en grootmoeder. Maar als moeder en grootmoeder heb ik onderschat hoeveel mijn jongste zoon en zijn familie zich geraakt voelen.’ In Nederland is het allemaal anders geregeld, stukken beter. Nog voor Willem-Alexander, Friso en Constantijn kinderen kregen, was geregeld welke titels er voor hen klaarlagen. Prinsjes – al werden het prinsesjes – der Nederlanden én van Oranje-Nassau voor de kinderen van Willem-Alexander als de troonopvolger. De kinderen van zijn broers zouden graaf of gravin van Oranje-Nassau worden en jonkheer of jonkvrouwe van Amsberg. Wat wel vreemd hieraan is dat de dochters van Willem-Alexander níet het aan hun opa gelinkte predicaat jonkvrouwe van Amsberg kregen. Toch valt het mee met de rest van de koninklijke familie, want daar is het een beetje een zootje ongeregeld. Allevier de dochters van Juliana en Bernhard werden toen nog Prinsessen der Nederlanden, van Oranje-Nassau én van Lippe-Biesterfeld. Volgens de RVD ook prinses Margriet vanaf haar geboorte in 1943 in Canada, maar op Margriets geboorteakte ontbreekt de titel Prinses der Nederlanden toch echt. Haar kinderen kregen een nieuwe titel, ‘prins van Oranje-Nassau, van Vollenhoven’, maar Pieter werd geen prins. En ook al zijn het vier mannen, anders dan in de adel gebruikelijk is, mogen zij hun titel niet doorgeven. Als klap op de vuurpijl hebben de kinderen van prins Maurits andere achternamen dan de kinderen van zijn broers. In plaats van Van Vollenhoven heten Maurits’ kinderen Van Lippe-Biesterfeld. Misschien moet prins Laurent niet zo klagen, het kan altijd erger.
Reageer