Hoffotograaf

Column – Rick Evers

Misschien heeft u wel eens beelden gezien van hoe de fotosessie bij de Oranjes eraan toe gaat. Of hoe de fotografen in het persvak staan te dringen tijdens een ander bezoek van het koningspaar. Met tientallen roepen ze om de aandacht van de royals, allemaal op een kluitje, hoe groot het persvak ook is. ‘Hoogheid!’, ‘Majesteit!’, Máxima!’, ‘Even deze kant alstublieft!’ Wie het voor het eerst meemaakt, vraagt zich vaak af: waarom willen al die fotografen toch dezelfde foto hebben? Vaak hebben kranten en tijdschriften hun eigen fotograaf en tal van freelancers proberen ook hun foto’s te verkopen. Wie kiest voor een creatieve hoek heeft misschien een heel uniek beeld, maar heeft de redactie bij de concurrent iets gezien wat de fotograaf daardoor precies heeft gemist. En dus spelen ze vaak op safe, allemaal bij elkaar, zodat de kans om iets te missen nihil is. Zo gaat het eigenlijk in alle landen. Maar het liefst zouden ze allemaal iets unieks hebben wat hun collega’s niet hebben gefotografeerd. Die kans is maar voor weinigen weggelegd. Erwin Olaf mocht al meerdere portretten maken van het koninklijk gezin, inclusief staatsieportretten van het koningspaar. Voor de unieke serie ter gelegenheid van Amalia’s achttiende verjaardag werd Frank Ruiter gevraagd, beroemd om zijn spel met licht. Het zijn allebei fotografen die niet de Oranjes niet door het jaar heen in de persvakken zien staan. Hun foto’s worden als kunst gezien. Het is jammer voor de fotografen die al jarenlang voor dag en dauw stad en land afreizen om de Oranjes te fotograferen, maar ook wel begrijpelijk. Zulke portretten zijn een andere tak van sport dan nieuwsfotografie, waarbij het gaat om precies op het juiste moment te hebben scherpgesteld en geklikt. De royals zijn dan het onderwerp, maar niet het model dat gewillig een tikje met de schouder nog naar het licht toedraait. Voor de vijfenzeventigste verjaardag van Camilla, de vrouw van prins Charles, nam ze het gasthoofdredacteurschap aan van Country Life. De hertogin van Cornwall woont officieel samen met Charles in hartje Londen, in Clarence House, maar ze hebben allebei ook nog hun eigen huis in de natuur. Charles in Highgrove, Camilla niet veel verderop in Wiltshire: Ray Mill House, wat ze kocht na haar scheiding van Andrew Parker Bowles. Hoewel ze heus wel bij elkaar over de vloer komen, is dit wel de plek waar Camilla graag is met haar kinderen, kleinkinderen en haar honden. Het is ook de plek waar ze zich graag wilde laten fotograferen voor de cover can Country Life. Maar wie vraag je daarvoor? De Windsors kiezen vaak grote namen uit de wereld van de mode, want het is anders dan bij de Oranjes niet uitzonderlijk dat ze poseren voor de cover van een magazine. Mario Testino is zo iemand. In vroeger tijden was het Lord Snowdon die heel wat portretten schoot van de koninklijke familie. Anthony kreeg die naam pas toen hij enkele jaren na zijn eerste fotoshoots met Elizabeth en Philip trouwde met prinses Margaret. Het zal extra ontspannen zijn geweest om met deze fotograaf te werken, omdat ze hem zo goed kenden. Misschien heeft Camilla daarom juist een niet alledaagse keuze gemaakt. De opdracht ging niet naar een gerenommeerde fotograaf die internationaal de meest kunstzinnige covershoots heeft gemaakt, maar naar haar schoondochter Kate. Al sinds jaar en dag maakt zij foto’s van haar eigen gezin die geregeld openbaar worden gemaakt. Bovendien is ze beschermvrouwe van de koninklijke fotografievereniging en van de nationale portrettengalerij. Kate heeft genoeg ervaring voor de camera én erachter. Haar collega’s – of, de professionele fotografen – zullen vast wel even jaloers zijn geweest dat Kate de opdracht heeft gekregen. Toch is hiermee weer een traditie hersteld: een hoffotograaf in de koninklijke familie.